Wat een dag

We zijn net thuis van een traditioneel Beijing diner. Na een lange dag en een hele klim. We stonden om negen uur klaar om opgehaald te worden voor een trip naar het mooiste gedeelte van de Chinese muur. Lin en Maxime, de ouders van Lin, die alleen Chinees spreken en wij en een ruime auto naar Mutianyu.
Het was weer even wennen, Maxime zag z'n juf in het wild en dan ook nog met Hans erbij. Het was geweldig om te horen dat hij gewoon naast vloeiend Frans en Nederlands ook gewoon vloeiend Chinees spreekt. Hij is nog maar vijf en een half! De ouders van Lin hadden instructies gekregen en spraken zijn naam keurig netjes uit. Hans, duidelijk ingeburgerd, diepe buiging voor de moeder van Lin en de vader van Lin kreeg de dubbele handshake.

Even bijgepraat en al snel kregen we allerlei informatie over de plaats waar we naar toe gingen. Een heel mooie plek van de muur, met ongeveer 14 wachttorens en huisjes een gedeelte dat in 2011 uitgeroepen is tot het meest toegankelijke stuk, maar net te ver voor de gemiddelde toerist die met de bus er naar toe moet reizen. Maar we hadden geluk en zaten al snel comfortabel buiten Beijing en onderweg.
In Mutianyu zijn we met de kabelbaan naar boven gegaan en bleken in het karretje te zitten waar Melania Trump in had gezeten toen zij vorig jaar in China dit stuk van de muur bekeek. Tijd voor een foto. Nou de vader van Lin heeft ook de hele reis vastgelegd! Iedere twee drie meter werd er een foto genomen of een video opgenomen hij is dol op filmpjes maken en gaat ze helemaal monteren, dat zal weer een feest worden om te zien! We hebben allemaal een stuk van de muur gedaan, iedereen op zijn/ haar eigen gemak, het was sowieso een hele klim, sommige treden zitten heel dicht op elkaar, andere treden hebben wel meer dan een halve meter verschil tussen twee treden. En Maxime maar vrolijk van de ene tree op de andere springen, stukje rennen en hopla. Wat een energie.

Het uitzicht was fenomenaal, ongewoon zover je kunt kijken is er die muur en dan nog verder dan dat, niet alle stukken zijn zo mooi gerenoveerd maar als je erboven op staat begrijp je niet dat ze dat achthonderd jaar geleden gebouwd hebben zonder alle hulpmiddelen van nu.

Na nog meer foto's en een lunch gingen we terug naar Beijing even naar het hotel en dan opfrissen en klaar voor een traditioneel Beijing diner met de beste vriendin van Lin en haar man. Nou we zijn al wat uit eten geweest deze vakantie en hebben heel wat eten gezien, maar dit was weer iets heel anders. Had Hans de eerste avond hier in Beijing aan het begin van onze vakantie een niet zo'n lekkere ervaring met Peking eend, deze was om te smullen en dat was nog maar één van de 15 gerechten die op tafel verscheen. Hoe is het mogelijk, we hebben echt met een heel andere keuken kennis gemaakt.
Na het eten kregen we nog meer lekkernijen om mee te nemen naar Nederland er staan nu 3 dozen cakes klaar hier in het hotel. Dat wordt thuis nog weken nagenieten!

Geheel tegen de Chinese gewoonte in hebben we de taxi naar huis afgeslagen en zijn we zelf met de metro naar ons hotel gegaan, de dag zit erop, foto's worden geplaatst en dit stukje ook, wat een dag!